کد مطلب: ۶۷۱۳۶۷

صید طلا از دل محرومیت

درباره «سعید اسماعیلی» کشتی‌گیر دزفولی که از نوجوانی همراه پدرش بنایی کرده و حالا مدال طلای المپیک بر روی سینه‌اش می‌درخشد و موفقیت «علیپور» صخره‌نورد و «مهمدی» کشتی گیر با غیرت مان در کنار تنگنا‌های مالی

به گزارش مجله خبری نگار، فرنگی‌کار وزن ۶۷ کیلوگرم کشورمان کار بزرگی کرد و با شکست رقبای چغر و بدبدن موفق شد در پاریس، خوش رنگ‌ترین مدال ممکن را کسب کند. «سعید اسماعیلی» بعد از قهرمانی در المپیک ۲۰۲۴ پاریس گفت: «خدارا شکر بعد از همه سختی‌ها مزد زحماتم را گرفتم». یکی از نکات قابل‌توجه درباره این کشتی‌گیر که با استفاده از هوش بالا و اکسیر جوانی توانست بر همه حریفان ریز و درشت خود غلبه کند و جواب زحمت همگی حامیانش را بدهد، این است که پدرش بناست و «سعید» هم از نوجوانی در کنار پدر کارگری کرده است. البته «علیرضا مُهمدی» کشتی‌گیر هم که به مدال نقره و «رضا علیپور» سنگ‌نورد ایرانی که چهارم شد، با تمرین در شرایط سخت و با نداشتن امکانات و شرایط مالی مناسب، در پاریس درخشیدند. در مینی‌پرونده امروز زندگی‌سلام، بیشتر از «اسماعیلی» و مدال ارزشمندی خواهیم گفت که به قول خودش، مزد سختی‌هایی است که در زندگی تحمل کرده، اما ناامید نشده و دست از تلاش برنداشته است.

از شکست‌دادن گرایی تا غول‌های کوبایی و ارمنی

شاید وقتی چند سال پیش و بعد از کسب عنوان قهرمانی نوجوان جهانی، او گفت که امیدوارم سال دیگر این مدال طلا را در رده سنی بزرگ سالان تکرار کنم و بعد هم به المپیک پاریس بروم و خوش‌رنگ‌ترین مدال را به دست آورم، کسی حرف او را جدی نگرفته باشد، اما «اسماعیلی» که با تحمیل دو شکست به محمدرضا گرایی به مسابقات المپیک ۲۰۲۴ پاریس رسیده بود با ۴ پیروزی متوالی و جذاب بر مدال طلای المپیک بوسه زد. این کشتی گیر ۲۱ ساله بعد از شکست‌دادن حریف الجزایری، انتقام سختی از قهرمان جهان و المپیک از کوبا یعنی «اورتا» گرفت. سپس بر حریف ارمنی و اوکراینی غلبه کرد و به جمع برندگان مدال طلای المپیک کشتی فرنگی از ایران وارد شد. این طلا به جز نبوغ و تلاش بی‌حد و حصر «اسماعیلی»، ثمره تلاش‌های او در روزگاری بود که فقر و کارگری در کنار پدرش باعث نشد که دست از هدفش بردارد و کشتی را کنار بگذارد.

با کارگری پول تمرین‌هایم را جور می‌کردم

«اسماعیلی» متولد ۱۳۸۳ و یک کشتی‌گیر بااخلاق دهه هشتادی است. او چند سال پیش درباره این که هزینه‌های ورزش قهرمانی‌اش را چطور تامین می‌کند، گفته: «همراه با مربی‌ام «حمزه ارقش» برای بنایی می‌رفتم، اما بعد از این که به اردوی تیم ملی آمدم، نشد این کار را انجام دهم، الان هم همه هزینه‌های رفت و‌آمد به عهده خودم بود، مربی‌ام به من کمک کرد و هم از جیب خودش و هم از دوستان پول جمع می‌کرد». اما حالا این قهرمان دزفولی با نان کارگری، شب باشکوهی را در پاریس برای خودش، خانواده‌اش و برای ایران رقم زد. این رویای سال‌های قبل سعید است که امشب محقق شد و فریاد شادی او پس از پایان مسابقه فینال، فریادی بابت به ثمر نشستن تک‌تک قطره‌های عرقی است که او برای درآوردن خرج خود و برای رسیدن به آرزوی دوران کودکی و نوجوانی خود ریخته است.

صید طلا از دل محرومیت

تمرین «علیپور» با داربست و کارگری‌های «مهمدی»

سنگ‌نورد ایرانی هرچند در پاریس رکورد خود را شکست، اما حریفش فقط به‌خاطر داشتن رکورد ۶ صدم ثانیه بهتر نسبت به علیپور فینالیست و او چهارم شد. حالا ویدئویی از مقایسه جایی که سنگ نورد آمریکایی تمرین می‌کند با محل تمرین او پربازدید شده است. ظاهرا «علیپور» چند داربست را با هزینه شخصی به هم بسته تا بتواند تمریناتش را پیگیری کند! همچنین «علیرضا مهمدی» که در پاریس به مدال نقره دست یافت، کشتی‌گیر ۲۰ ساله اهل ایذه هم، پدرش کارگر است و با زحمت‌کشی هزینه‌های تمرینات پسرش را جور می‌کند.‌

صید طلا از دل محرومیت

ای کاش مسئولان ...

ارزش این مدال زمانی بیشتر مشخص می‌شود که در همین دوره، بعضی از ورزشکار‌های ما بعد از کسب نتایج ضعیف، عملکرد خودشان را رضایت بخش توصیف کردند یا گفتند که مگر شرایط من مثل آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها بود که توقع داشتید پا به پای آنها بروم و مدال بگیرم؟ اما «اسماعیلی» بدون این که خودش را طلبکار بداند، برای بالا رفتن پرچم ایران در آوردگاه المپیک تا آخرین نفس جنگید و هیچ حرفی هم از امکانات یا شرایط مالی‌اش نزد. البته افرادی با وضعیت مشابه «اسماعیلی» کم نیستند.

همین چند سال پیش بود که تصویری از «حمیدرضا زرین‌پیکر»، قهرمان کشتی جهان در حال میوه‌فروشی با وانت در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شد که همان زمان در گفتگویی، شرایطش را این طور توضیح داده بود: «ما ساکن منطقه‌ای محروم در تهران هستیم. پدرم کارش مسافرکشی بوده و برای تامین مخارج خانواده نسبتا شلوغ ما در مضیقه بوده است. من حدود ۹ سالی می‌شود به اتفاق برادرم کار میوه‌فروشی می‌کنم. البته قبل از آن هم از بچگی کار‌های مختلفی مثل کارگری و بنایی کرد‌ه‌ام. حتی بلال هم در پارک‌ها فروخته‌ام. به هرحال مجبور بودیم کار کنیم تا کمک‌خرج خانواده باشیم.» هرچند‌ای کاش مسئولان شرایطی را رقم بزنند تا دیگر جوانان مستعد ایران که در رقابت‌های بین‌المللی می‌درخشند، مجبور نباشند برای فراهم‌کردن خرج ورزش خود کار کنند و تمام فکر خود را برای ورزش و بهتر کردن شرایط تکنیکی و جسمانی خود، متمرکز کنند و‌ای کاش به‌جای بها دادن بیش از حد به ورزشکارانی که نه‌تن‌ها در زمینه‌های بین‌المللی افتخاری برای ورزش کشور به ارمغان نیاورده‌اند، بلکه ادعای مظلومیت‌شان تا آسمان هفتم رسیده است، هوای جوانان و نوجوانانی امثال «سعید اسماعیلی» را داشتند.

منبع: خراسان

ارسال نظرات
قوانین ارسال نظر